Przypowieści Salomona 13

Syn mądry przyjmuje ćwiczenie ojcowskie, ale naśmiewca nie słucha strofowania.

Każdy będzie pożywał dobrego z owocu ust swoich; ale dusza przewrotnych krzywdy pożywać będzie.

Kto strzeże ust swych, strzeże duszy swojej; kto lekkomyślnie otwiera wargi swe, będzie starty.

Dusza leniwego żąda, a nic nie ma; ale dusza pracowitych zbogaci się.

Słowa kłamliwego nienawidzi sprawiedliwy; ale niezbożny staje się obrzydliwym i shańbionym.

Sprawiedliwość strzeże tego, który żyje bez zmazy; ale niezbożność podwraca grzesznika.

Znajduje się taki co się czyni bogatym, a nie ma nic; i taki, co się czyni ubogim, choć ma wiele bogactw.

Okup żywota człowieczego jest bogactwo jego; ale ubogi nie słucha łajania.

Światłość sprawiedliwych jasna: ale pochodnia bezbożnych zgaśnie.

Samą tylko pychą człowiek zwady wszczyna, ale przy tych, co radę przyjmują, jest mądrość.

Bogactwa źle nabyte umniejszą się; ale kto je zgromadza ręką swą, przyczynia ich.

Nadzieja długa wątli serce; ale żądość wypełniona jest drzewem żywota.

Kto gardzi słowem Bożem, sam sobie szkodzi; ale kto się boi przykazania jego, odniesie nagrodę.

Nauka mądrego jest źródłem żywota ku ochronieniu się sideł śmierci.

Rozum dobry daje łaskę; ale droga przewrotnych jest przykra.

Każdy ostrożny umiejętnie sobie poczyna; ale głupi rozpościera głupstwo.

Poseł niezbożny upada we złe; ale poseł wierny jest lekarstwem.

Ubóstwo i zelżywość przyjdzie na tego, który się wyłamuje z karności; ale kto przestrzega upominania, wysławiony będzie.

Żądność wypełniona słodka jest duszy; ale odstąpić od złego, głupim jest obrzydliwością.

Kto chodzi z mądrymi, mądrym będzie; ale kto towarzyszy z głupimi, startym będzie.

Nieszczęście grzeszników ściga; ale sprawiedliwym Bóg dobrem nagrodzi.

Dobry człowiek zostawia dziedzictwo synom synów swoich; ale majętność grzesznika sprawiedliwemu zachowana bywa.

Obfita żywność na roli ubogich, a drugi ginie przez nieroztropność.

Kto zawściąga rózgi swej, ma w nienawiści syna swego; ale kto go miłuje, wczas go karze.

Sprawiedliwy je, i nasyca duszę swoję; ale żołądek niezbożnych niedostatek cierpi.